Starogard Gdański jest miastem leżącym nad Wierzycą, lewym dopływem Wisły. Jednym z honorowych obywateli jest mistrz polski w tenisie stołowym, Andrzej Grubba. Według badań archeologów, historia miejscowości zaczyna się w V-IV wieku p.n.e., jednak pierwsza wzmianka pochodzi z 1198. W 1348 roku nadano Starogardowi Gdańskiemu prawa miejskie na prawie chełmińskim. W 1484 roku wybuchł tu pożar, niszcząc połowę miasta. Podczas zaborów, podobnie jak całe Pomorze, należał do Królestwa Prus. Miasto wróciło do Polski w roku 1920. W czasie II wojny światowej, w nieodległym Lesie Szpęgawskim, doszło do masowych mordów niewinnych osób (około 7 tys. ludzi). W 1950 roku dodano człon „Gdański” do dawnej nazwy Starogard, w celu odróżnienia jej od Stargardu na zachodzie.
Starogard Gdański wśród zabytków znajdują się resztki murów obronnych z zabytkowymi basztami, świątynie (3 kościoły i 1 synagoga), rynek ze staromiejskim ratuszem, Pałac Wiechertów i liczne zabudowania pruskie.